Funny Toxic .. ปิ๊งจี๊ดอั นตรา ย Part 1

[MoiiZz]

Fu nNy To xii c.. ปิ๊ งจี๊ด ! อั นตรา ย..
( Yaoii Love : Reborn n )
BY : อิโม๊ะโป๊ะชึ่ง
Nc !!! For 13 plu s +


ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นตอนไหน ผมจำไม่ได้เลย ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ผมไปสนิทสนมกับเจ้าบ้าเบสบอล ! และอีกข้อสงสัย ทำไมหมอนี่ชอบมาเดิน ไปไหนมาไหนกับผมจังน๊า ? และผมคิดว่าอีกซักหน่อย เจ้านั่นต้องแหล็มหน้ามาหาผมแน่.. อา.. อะไรกันนะความคิดแบบนี้
‘’เห๊ โกคุเดระคูงงงงงง ^o^’’
‘’พูดไม่ขาดคำจริงๆ’’ผมพูดเบาๆน๊า - -* แถมยังลากเสียงยาวได้ บรื๊อ~
‘’ไปดูคุณฮิบาริกระทืบเด็กโกคุโยกันๆ ^^’’
‘’ชั้นไม่ไปหรอก ขืนไปล่ะก็ มีหวังถูกกระทืบด้วยอีกคนเป็นแน่ - -*’’
‘’ถ้าไม่ไปดูคุณฮิบาริกระทืบเด็กโกคุโย...งั้นเราไปกินไอติมกันนะ ชั้นเลี้ยง ๆ ^^’’
‘’ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย..ฉันไม่ไป !’’
‘’แต่สึนะก็ไปด้วยนะ’’
สึนะ!.. งั้นรึ
‘’นายชวนใครไปบ้างเนี่ย’’
‘’ก็แค่ชั้นกับสึนะ ถ้านายไม่ไป ชั้นก็คงต้องไปกินไอติมกับสึนะคุง 2 ต่อ 2 ‘’
ห่ะ !!! 2 ต่อ 2 .. โอ้ไม่.. ไม่ดีแน่
‘’เห้ยๆๆ งั้นชั้นไปด้วย..ขืนปล่อยให้ไปกันแค่ 2 คน นายอาจดักทำร้ายรุ่นที่ 10 ได้ ชั้นต้องไปคุ้มครองรุ่นที่ 10 ด้วยสถานะมือขวาแห่งวองโกเล่ !!‘’ พูดซะยิ่งใหญ่เชียว แต่ความจริงแล้ว ในใจก็อยากไปกินนา.. แหะๆ.. ของฟรีซะด้วย
‘’งั้นไปกันเลยมั้ย ป่านนี้สึนะรอแย่’’
‘’ เออๆ ‘’ ตัดบทไปงั้นแหล่ะ และทันทีที่ผมตอบรับหมอนั่นเสร็จ ผมก็เห็นว่า หมอนั่นแอบอมยิ้ม? แถมยังเป็นรอยยิ้มแบบมีเลศนัยด้วยซี.. อา.. หน้าตาหมอนี่ชักจะดาร์คๆขึ้นมาชอบกล เสียวหลังวูบๆแฮะ

ผมได้แต่เดินตามทางมาเอื่อยๆ รถมีก็ไม่พานั่ง ให้มาเดินปวดขา..
‘’ โอ๊ยย.. ชั้นจะไม่ไหวแล้วนะ เรานั่งรถบัสกันเห๊อะ พลีส~’’ อันนี้ปวดขาจริงๆครับ สุดทนละ เดินมากี่กิโลฟะ .. ร่วมๆ 3 กิโลเศษๆมั้ง ?
‘’ อีกนิดเดียว ทนหน่อยนะ ^^ ‘’
‘’ นายมันนักกีฬาจอมถึกนี่ ! .. เดินแค่นี้ไม่ระคายตี*นายหรอก ใช่มั้ยล่ะ !! แล้วทำไมต้องเดินมาฟะจำทางได้จริงมั้ยเนี่ย ถ้านายรู้ระยะทางมาก่อน คงไม่เอามาเดินปวดขา..‘’
‘’ เพราะรู้น่ะสิ..’’
‘’ ห๊ะ นายว่าไงนะ อะไรได้ยินไม่ชัด นายบ่นอะไร? ไอ้หมีกินผึ้ง! ‘’
‘’ เอาเห๊อะ’’
ว่าแล้ว เจ้าหมอนั่นก็หันหลังกลับมาประจันหน้ากับผม เขายืนสบตาผมนิ่ง แล้วก็ก้าวเท้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว แววตาดุดันดูดีมีเลือดพุ่งนั้นยิ่งทำให้ผมชักหวั่นๆ หมอนั่นจะมาประชิดตัวผมแล้ว ม่ายยยย~!!!
ผมซึ่งหลับตาปี๋รอรับชะกรรมอันแสนโหดร้ายที่ควรได้รับจากผู้ที่ต้องฟังผมบ่นมาเกือบๆ 2 กิโลเมตร .. ผมค่อยๆลืมตาขึ้นจึงพบว่า..
‘’เอ้า ขึ้นมาเร็วๆสิ เมื่อยไม่ใช่เหรอ ?? ‘’
ยามาโมโตะ ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งยองๆ หันหลังให้ผมอยู่ตรงหน้า เขาเอี้ยวคอมามองหน้าผม ก่อนจะใช้มือขึ้นมาตบๆแผ่นหลังตัวเองประมาณว่า’ขึ้นมาขี่หลังนี่ มาๆ ^^’
ผมขมวดคิ้วเป็นปมโบว์ริบบิ้นสวยงาม(?) ก็ผมงงนี่ หมอนั่นทำอะไร ??
‘’ นายบ้ารึเปล่า ชั้นโตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ แล้วทำไมชั้นต้องขี่หลังนายด้วย’’
‘’ก็บอกว่าเมื่อยนิ เลยอาสาแผ่นหลังอันแข็งแรงให้เชียวนา.. ^^’’
‘’ชั้นบอกแล้วไงว่ามะ.. เห๊ยๆๆๆ !!’’
ยังไม่ทันได้ปฏิเสธ หมอนั่นก็ถอยกรูดมาชนขาผมจนเสียหลัก ทำให้ผมหน้าทิ่มใส่หลังเขาเต็มๆ และจังหวะที่ผมล้มลงบนตัวหมอนี่แหล่ะครับ มันก็เอาแขนมาล๊อคขาผมไว้ แล้วยันตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เราจึงอยู่ในสภาพพร้อมที่จะ’’ เล่นขี่ม้าส่งเมือง’’

‘’นายทำบ้าอะไรนะ ปล๊อย~ ‘’ผมยังคงโวยวายและสะบันดิ้นเป็นการใหญ่ แต่หมอนี่ถึกเกินกว่าผมจะขัดขืนได้แฮะ
‘’บอกไว้ก่อน ยิ่งนายดิ้นมากเท่าไหร่.. ดินสอของนายก็เขี่ยหลังชั้นเล่นมากเท่านั้น มันจั๊กจี้และปลุกอารมณ์ชั้นได้ดีมาก ขอบอก ! ‘’
‘’ดินสอ ??’’ ผมทวนคำ ‘’ อะไรอ่ะ’’
‘’อยากรู้รึป่าว.. ว่าอยู่โตงหนายยย ^^’’
หมอนี่ทำเสียงแบ๊วๆแล้วลากยาวๆ.. ไม่ได้ช่วยอะไรนะยามาโมโตะ !.. แต่อารัยคือดินสอฟะ ??
หมอนั่นยื่นมือมาจับที่เป้าของผมดังหมับก่อนจะทั้งลูบทั้งขยำ

หมอนั่นหยุดชะงัก อะไรฟะกำลังมันส์.. เห๊ย ไม่ใช่ !
‘’ นายทำบ้าอะไรของนาย’’ ผมโวยเสียงดังแต่ไม่ดิ้น(?)แถมยังหน้าแดงก่ำ -//-
หมอนั่นทำท่าเหมือนพูดเปรยๆกับตัวเองว่า
‘’รู้รึยังจ๊ะ อะไรเอ่ย ?? ดินสอ.. 555+’’
‘’ไอ้โรคจิต ชั้นจะฆ่าแก !! ‘’ ตอนนี้ผมสติแตกละครับ งงไปหมด กำลังจะบีบคอเต็มที่ แต่คำขู่หมอนี่เหมือนคำขาดทำให้ผมไม่กล้าขยาดเข้าใกล้..
‘’ ถ้านายยังไม่อยากเป็นนางเอกหนังโป๊ร่วมกับชั้น อย่าได้คิดทำร้ายชั้นเชียวนะ !!’’
ทั้งๆที่หมอนี่พูดแค่นั้น แต่ผมก็ช่วยวาดภาพอันวิจิตรนั้นบนสมองต่อ โอ.. เรากำลังปลดกระดุมให้กันแล้วเราก็กำลังจะ....
ผมยกมือขึ้นปาดกำเดาที่จมูกที่ไหลมาเป็นทาง แหะๆ เพลินไปนิด
‘’เป็นอะไร ทำหน้าแบบนั้น’’
‘’เปล๊า ‘’ ปฏิเสธพัลวัน
ระหว่างที่เดินต่อมาเรื่อยๆ ผมกับหมอนั่นไม่พูดจาคำกันซักคำ อาจจะเป็นเพราะเขินล่ะมั้ง ?.. โอย ยิ่งนึกยิ่งเสียว - -
ผมนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน -//- หมอนั่นทำบ้าอะไรวะ
ผมได้แต่จ้องมองหัวของไอ้คนที่แบกผมอยู่ตรงหน้า
‘’หะ..เห๊ อีกนานมั้ยกว่าจะถึง’’
ผมโพล่งขึ้นมาด้วยความอยากรู้ปนๆเขิน ก็เดินมาร่วม 3 ชาติยังไม่มีวี่แววร้านไอติมเลย
‘’อะ..อือ ใกล้แล้วๆ’’
ผมว่าน้ำเสียงหมอนี่ฟังดูร้อนรนแปลกๆ เหมือนคนมีความลับแล้วพยายามเก็บสุดชีวิต
‘’นายมีอะไรรึเปล่า น้ำเสียงเหมือนขี้จะแตกตายห่าอยู่แล้ว’’
‘’เอ่อ..... คือ..’’
‘’..’’
‘’นายช่วยลืมเรื่องเมื่อกี้ไปก่อนได้ม้า..-//-‘’
หะ หา.. เรื่องเมื่อกี้.. อุตส่าห์ลืม พูดอีกทำม๊ายย.. โอ๊ะ เลือด ! -///-
‘’อะ..เอ่อ..อ๊า..อึ..อื๊ม ! ‘’ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก หน้าบอกบุญไม่รับ
‘’ OK ! งั้นตอนนี้คือ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราอยู่นะ’’
‘’ทำไมจู่ๆโพล่งมาแบบนั้น.. นายคิดจะทำอะไร ??’’
‘’ ^^ ‘’

[I-Alaude-I]

ใจๆๆๆ

[I-Alaude-I]

ใจๆๆๆ

[I-Alaude-I]

ใจๆๆๆ

[I-Alaude-I]

ใจๆๆๆ

[I-Alaude-I]

ใจๆๆๆ

[aulimo]

ใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจทั้งวัน